EPU: uzupełnianie pozwu po przekazaniu sprawy do sądu właściwości ogólnej

Wprowadzenie elektronicznego postępowania upominawczego (EPU) miało na celu uproszczenie i przyspieszenie procedury wydawania nakazów zapłaty. W przeciwieństwie do innych postępowań cywilnych tutaj powód nie musi wnosić pozwu w formie pisemnej, nie musi również załączać żadnych dowodów na poparcie swego roszczenia, albowiem pozew wnoszony jest w systemie teleinformatycznym. Nie zawsze jednak sąd będzie mógł nakaz w tym postępowaniu wydać. W związku z tym, że w EPU stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu upominawczy, przeszkodą do tego będzie m.in. oczywista bezzasadność zgłaszanego przez powoda roszczenia czy też wątpliwości co do przytaczanych przez niego okoliczności. W takim przypadku e-sąd przekaże sprawę do sądu właściwości ogólnej. Problem w tym, że sąd któremu sprawa została przekazana nie dostaje pozwu wraz załącznikami, a jedynie dostęp do systemu teleinformatycznego, z którego może ten pozew ewentualnie wydrukować. Odnośnie załączników takiej możliwości niestety nie ma, bo jak już wskazano, w EPU powód żadnych dowodów nie załącza. Obecnie obowiązujące przepisy kpc nie wprowadzają natomiast obowiązku uzupełnienia pozwu w tym zakresie. Przepis art. 505 (37) § 1 kpc stanowi jedynie, że sąd któremu sprawa została przekazana, wzywa powoda do wykazania umocowania, dołączenia pełnomocnictwa oraz do uiszczenia brakującej opłaty od pozwu w terminie dwutygodniowym pod rygorem umorzenia postępowania.  W przepisie tym nie ma jednak mowy o tym, że powód ma wnieść ponownie pozew na piśmie, jak również, że ma przedstawić dowody, na które powołał się w pozwie wniesionym w EPU.  

Skargi na czynności komornika wniesione do niewłaściwego sądu nie będą już odrzucane

Środkiem zaskarżenia, jaki przysługuje wierzycielowi w toku postępowania egzekucyjnego, jest m.in. skarga na czynności komornika. Zgodnie z art. 767 § 1 kpc do jej rozpoznania właściwy jest sąd, przy którym działa komornik. Jeśli natomiast do prowadzenia egzekucji został wybrany komornika spoza właściwości ogólnej, skargę rozpoznaje sąd, który byłby właściwy według zasad ogólnych. Skargę wnosi się w terminie tygodniowym od dokonania czynności przez komornika, a jeśli strona nie była przy niej obecna – od dnia zawiadomienia o jej dokonaniu, a w przypadku braku zawiadomienia – od dnia dowiedzenia się o niej przez skarżącego. Natomiast skargę na zaniechanie przez komornika czynności wnosi się w terminie tygodniowym od dnia, w którym czynność powinna być dokonana. W praktyce dla wierzyciela termin ten biegnie zazwyczaj od dnia, w którym otrzymał od komornika zawiadomienie o dokonanej czynności.

Wierzyciele bardzo często korzystają z przyznanego im uprawnienia i kierują wniosek egzekucyjny do wybranego przez siebie komornika. I tutaj pojawia się problem. Często bowiem są błędnie pouczani przez komornika, iż skargę należy wnieść do sądu, przy którym ten komornik działa, a nie do sądu, który jest rzeczywiście właściwy, tj. do sądu ustalonego według zasad ogólnych. W związku z tym wnoszą skargi do sądu wskazanego przez komornika, a ten przekazuję je do sądu właściwego. Niestety w takim przypadku większość sądów jako datę wniesienia skargi przyjmuje dzień przekazania jej przez sąd niewłaściwy sądowi właściwemu, co ma miejsce zazwyczaj już po upływie tygodniowego terminu. Z tego względu sądy odrzucają skargę jako wniesioną po upływie przepisanego terminu. Uważają bowiem, że do skargi na czynności komornika nie ma zastosowania art. 200 § 3 kpc, który stanowi, że czynności dokonane w sądzie niewłaściwym pozostają w mocy i który pozwoliłby uznać, że skarga wniesiona w tygodniowym terminie do sądu niewłaściwego, została wniesiona z zachowaniem terminu.